3 تئو منا تَرّ و گَرد کنگا هم گِندئے و تچک بئیگ و آرام کنگا هم، منی هر کارا زانئے.
تئیی رهبند و پرمانانَ داران که تئو منی سجّهێن راهانَ زانئے.
اگن هساب کنگِش بلۆٹان، چه رێکانی دانگان گێشتر اَنت. وهدے آگهَ بان، اَنگت گۆن تئو آن.
آییا چه بوچّ و پُگان دانئے جتا کنگ و گیشّێنگا، هَنشۆنے دستا اِنت. جۆهانا پاک و سَلّهَ کنت و دانان اَمبارا اێرَ کنت، بله پُگ و پلاران اَنچُشَ سۆچیت که آسِش هچبرَ نمریت.“
شامئے وهد اَت و شئیتانا چه پێسرا شَمون اِسْکَریوتیئے چُکّ یَهودائے دل پَرماتگ‌اَت که ایسّایا بدْرۆهیت و دُژمنانی دستا بدنت.
وهدے ایسّایا اے هبر کرت، چه دل و درونا سکّ پَدَرد بوت و په دلجمی گوَشتی: ”من شمارا راستێنَ گوَشان، چه شما یکّے منا دْرۆهیت.“
