7 او هُداوند! یاتا بدار که اورشَلیمئے کپگئے رۆچا اِدومیان چے کرت. ”پرۆشێتی“ آیان گوَشت، ”چه بُنا پرۆشێتی.“
او هُداوند! یاتا بکپ که دژمن چِه پئیما مسکرا کننت و نازانتێن مردم تئیی ناما چِه پئیما بَد و رَدَ گوَشنت.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”اے کِسّها کتابێا نبشته کن که شَمۆشگ مبیت. اے کِسّها یوشائے کِرّا بیار. چێا که من اَمالیکئے نام و نِشانا چه جهانا سَرجمیا گارَ کنان.“
