15 بله پِرئونی گۆن لشکرا سُهرزِرا بُکّێنت، مِهری اَبدمان اِنت.
او مِسر! تئیی نیاما وتی نشانی و مۆجزهی رئوان داتنت، پِرئون و آییئے سجّهێن هزمتکارانی هلاپا.
وتی مِهرئے تها منی دژمنان تباه کن، منی بدواهان گار و بێگواه کن، که من تئیی هزمتکار آن.
گۆن وتی باکمالێن کاران، مارا په اَدل و اِنساپ پسّئوَ دئیئے. او مئے رَکّێنۆکێن هُدا! زمینئے چار کُنڈ و دوردست‌ترێن دریایانی اُمێت گۆن تئو اِنت.
آیی په اێمنی رهشۆنی کرتنت که متُرسنت بله آیانی دژمن دریایا مان پتاتنت.
