12 اگن تئیی چُکّ، منی اَهد و کَرارئے سرا بۆشتنت و منی هما رهبندانی رندگیریا بکننت که منِش سۆجَ دئیان، گڑا تئیی اۆبادگ، تئیی بادشاهی تهتا نندنت، تان اَبد.“
تئیی هزمتکارانی چُکّ تئیی بارگاها جَهمنندَ بنت و آیانی پُشپَد تئیی درگاها برجاهَ ماننت.“
هُداوند شمارا گێشا چه گێشتر کنات، شمئے جند و چُکّ، دوێنان.
بله آ پئیگمبرے اَت و زانتگ‌اَتی هُدایا سئوگند وارتگ و کئول کرتگ که چه آییئے نَسلا یکّێا، آییئے بادشاهیئے تَهتئے سرا نادێنیت.
