2 ”اگن هُداوند گۆن ما گۆن مبوتێن آ وهدا که مردمان مئے سرا اُرُش و همله کرت،
کُچکان منی چپّ و چاگرد گپتگ، شِرّ و بدکارانی رُمبا اَنگِرّ آن، منی دست و پادِش ٹُنگ ٹُنگ کرتگ‌اَنت،
او هُداوند! منی دژمن چنکدر باز اَنت. بازێنے منی هلاپا پاد آیگا اِنت.
بازێنے منی بارئوا گوَشگا اِنت: ”هُدا اِشیا نرَکّێنیت.“ اۆشت...
بدکار، په پهرێزکارا کمینَ کنت و آییئے کۆشئے رندا اِنت.
هما هُدا که آییئے هبرا ستا کنان، هئو، هما هُداوند که آییئے هبرا ستا کنان،
