98 تئیی هُکم منا چه منی دژمنان داناترَ کننت، که مدام گۆن من گۆن اَنت.
من تئیی هبر وتی دلا اَمبار کرتگ‌اَنت که تئیی هلاپا گناه مکنان.
من وپاداریئے راه در چتگ، وتی دل تئیی هُکمانی منّۆک کرتگ.
بله آ که وتی چمّان دێم په تمان و کاملێن شَریَت، بزان ”آزاتیئے شَریَتا“ تَرّێنیت و آییئے سرا مُهرَ اۆشتیت، شمۆشکارێن اِشکنۆکے نه‌اِنت، مَنّۆکێن کار کنۆکے. آ وتی کار و کِردا بَهتاورَ بیت.
