90 تئیی وپاداری نَسلانی نَسل برجم اِنت، تئو زمین اَڈّ کرت و اے برجاهَ مانیت.
که هُداوند نێک اِنت و مِهری اَبدمان، آییئے وپاداری نَسلانی نَسل برجاهَ مانیت.
تئو زمین آییئے بُنرِدانی سرا اێر کرتگ که هچبر سُرِتَ نکنت.
هماییا اے سجّهێن، اَبد تان اَبد برجاه داشتگ‌اَنت و اَنچێن هُکمے داتی که هچبر دئور دئیگ و ناکار کنگَ نبیت.
او هُداوند! تئیی مِهر اَرشا رسیت و وپاداری تان جمبران.
آسمان تئیگ اِنت و زمین هم، جهان و اِشیئے تها هرچے که هست، تئو اَڈّ کرتگ‌اَنت.
هُداوند بادشاهیَ کنت آییا وتا په شان و شئوکت آراستگ، هُداوند پُرشئوکت اِنت و زۆر و واکا سِلَهبند. دنیا مُهر اۆشتاتگ و نلرزیت.
