87 منا چه زمینئے سرا گار و گُمسار کنگی اَتنت، بله من تئیی رهبند یله نداتنت.
گُروناکێن مردم منا دائما کَلاگَ بندنت، بله من تئیی شَریَتا یلهَ نکنان.
هرچُنت که بدکارانی سادان منا پتاتگ، بله تئیی شَریَتا نشمۆشان.
چه آیان متُرسێت که جِسم و جانا کُشتَ کننت، بله ساه و اَرواها کُشتَ نکننت، چه هماییا بتُرسێت که جسم و جان و ساه و اَرواه، دوێنان دۆزها دئور دات و بێران کرتَ کنت.
