80 تئیی هُکمانی بارئوا منی دل بێمئیار بات تانکه شرمندگ مبان.
گڑا آ وهدا که تئیی سجّهێن هُکمانی نێمگا چاران، شرمسارَ نبان.
تچکی و راستی منی نگهپان بات، چیا که منی اُمێت تئو ائے.
بَهتاور هما اِنت که هُداوند آییئے گناها هچبر هسابَ نئیاریت و آییئے اَرواها پرێبے مان نێست.
وهدے ایسّایا نَتْناییل دیست که آ دێم په من پێداک اِنت، گوَشتی: ”اے تچکێن بنی اِسراییلیے و اِشیئے دلا هچّ پئیمێن رِپک و هنر مان نێست.“
نون، او منی دُردانگێن چُکّان! آییئے اَرواه و جَبینا بمانێت تانکه آییئے زاهر بئیگئے وهدا، مئے دل ڈَڈّ ببیت و آییئے دێما شرمندگ مبێن.
