6 گڑا آ وهدا که تئیی سجّهێن هُکمانی نێمگا چاران، شرمسارَ نبان.
وتی لبزئے هسابا منا مُهکم بدار و من زندگَ مانان، مئیل که منی اُمێت بپرُشیت.
تئیی سجّهێن رهبندانی راستیا مَنّان، پمێشکا منا چه هر رَدێن راها نپرت اِنت.
من گۆن تئیی پرمانان بندۆکَ بان، او هُداوند! مئیل که شرمسار کنگ ببان.
تئیی هُکمانی بارئوا منی دل بێمئیار بات تانکه شرمندگ مبان.
اگن شما منی هُکمانی سرا کار بکنێت، منی دۆست اێت.
پرچا که اگن کَسے شَریَتئے سجّهێن رهبندانی سرا کار بکنت بله یکّ رهبندے هم بپرۆشیت، بزان سجّهێن شَریَتی پرۆشتگ.
نون، او منی دُردانگێن چُکّان! آییئے اَرواه و جَبینا بمانێت تانکه آییئے زاهر بئیگئے وهدا، مئے دل ڈَڈّ ببیت و آییئے دێما شرمندگ مبێن.
