5 په تئیی هُکمانی برجاه دارگا منی راه مُهر و مُهکم باتنت.
من وتی دپا پچَ کنان، تُنّیگ آن و په تئیی هُکمان زهیریگ.
بچار تئیی رهبند منا چۆن دۆست اَنت، وتی مِهرئے هسابا منا زندگ بدار، او هُداوند!
تئیی دست په منی کُمکّ کنگا تئیار بات که من تئیی رهبند گچێن کرتگ‌اَنت.
تئیی هُکمانی راها مئیدانَ کنان، که تئو منی دلا دانا کنئے.
منی دلا دێم په وتی پرمانان بتَرّێن، منی نپ و سوتّانی کَٹّگئے بدلا.
او هُدا! منی درونا پاکێن دلے بجۆڑێن و منی دل و جبینا پدا مُهرێن روهے بیار.
هُداوند شمئے دلا هُدائے مِهر و مَسیهئے سَگّ و برداشتئے نێمگا بترّێنات.
