44 مدام تئیی شَریَتئے رَندگیرَ بان، اَبد تان اَبد.
من وتی دل په تئیی هُکمانی منّگا ترّێنتگ، مُدام، تان گُڈسرا.
او هُداوند! شپان تئیی ناما یاتَ کنان و تئیی شَریَتئے راها بان.
هما که بدیَ کنت، بِلّ اَنگت بدیَ کنت، هما که پلیت اِنت، بِلّ اَنگت پلیت اِنت و هما که پهرێزکار اِنت، بِلّ اَنگت پهرێزکاریَ کنت و هما که پاک و پَلگار اِنت، بِلّ اَنگت پاک و پَلگار اِنت.“
همے سئوَبا، اے هُدائے تَهتئے دێما اَنت و شپ و رۆچ، آییئے پرستشگاها، آییئے هِزمتا کننت و هما که تَهتئے سرا نِشتگ اِشان ساهێلَ کنت.
