32 تئیی هُکمانی راها مئیدانَ کنان، که تئو منی دلا دانا کنئے.
اِساک چه اۆدا لڈِّت و شت. دگه چاتے جَتی. نون اِشیئے سرا کَسّا اَڑ و کُڑ نکرت. اِساکا چاتئے نام رَهوبوت کرت و گوَشتی: ”نون هُداوندا مارا پْراه و شاهِگانێن جاگهے داتگ و ما همے سرڈگارا سێر و آبادَ بێن.“
په آسودگیَ گردان، که تئیی رهبندانی شۆهازا بوتگان.
تئو منی پادانی چێرئے راها پْراهَ کنئے تانکه پادُن ملرزنت.
هما وهدی راستیا زانێت و راستی شمارا آزاتَ کنت.“
گڑا، اگن چُکّ شمارا آزات بکنت، په راستی آزاتَ بێت.
شما آزات اێت، پمێشکا آزاتێن مردمانی ڈئولا زِند بگوازێنێت بله وتی آزاتیا هچبر په رَدێن کاران نیمّۆن مکنێت، وتی آزاتیا په هُدائے هِزمتا کار ببندێت.
