157 منی آزار دئیۆک و دژمن باز اَنت، بله من چه تئیی پرمانان وتی دێم نترّێنتگ.
بدکاران په من دامے چێر گێتکگ، بله من چه تئیی رهبندان نٹگلتگان.
گُروناکێن مردم منا دائما کَلاگَ بندنت، بله من تئیی شَریَتا یلهَ نکنان.
بازێن نَرێن گۆکێا منی چپّ و چاگرد گپتگ، باشانئے سرڈگارئے زۆراورێن گۆکان منا اَنگِرّ کرتگ،
کُچکان منی چپّ و چاگرد گپتگ، شِرّ و بدکارانی رُمبا اَنگِرّ آن، منی دست و پادِش ٹُنگ ٹُنگ کرتگ‌اَنت،
منی دژمنان بچار که چینچُک باز اَنت و چه من چۆن په کَهر نپرتَ کننت.
اے سجّهێن مئے سرا آتکگ‌اَنت، بله اَنگت ما ترا نشمُشتگ و گۆن تئیی اَهدا ناراست نبوتگێن.
سجّهێن رۆچا، دژمن منا لگتمالَ کننت، چیا که بازێنے په کِبر منی سرا اُرُشَ کنت.
او هُداوند، منی هُدا! تئیی باهۆٹ و مئیارَ بان. منا چه آ سجّهێنان که منی رندا کپتگ‌اَنت برَکّێن.
آ وهدا شمارا گرنت و سکّی و سۆریانی آماچَ کننت و کُشنت هم و دنیائے سجّهێن کئوم، منی نامئے سئوَبا چه شما نَپرتَ کننت.
ایسّا اَنگت هبرا اَت که چه دوازدهێن مریدان یکّے، بزان یَهودا، آتک و رَست. آییا مزنێن رُمبے همراه اَت که زَهم و لَٹِّش گۆن اَت. اے رُمب، چه مزنێن دینی پێشوا و کئومئے کماشانی نێمگا راه دئیگ بوتگ‌اَت.
په راستی، همے شهرا هیرودیس، پُنتیوس پیلاتوس، آ دگه درکئومێن مردم و بنی اِسراییلئے سجّهێن کئوم و کَبیله همدست بوتنت و تئیی پاکێن هِزمتکار ایسّائے هلاپا پاد آتکنت، هما ایسّا که تئو گۆن رۆگن پِر مُشگا په بادشاهیا گچێن کرتگ‌اَت.
