150 هما که بدکاریانی رندگیر اَنت، نزّیکّا رَستگ‌اَنت، آ چه تئیی شَریَتا دور اَنت.
کُچکان منی چپّ و چاگرد گپتگ، شِرّ و بدکارانی رُمبا اَنگِرّ آن، منی دست و پادِش ٹُنگ ٹُنگ کرتگ‌اَنت،
وهدے بدکار هملهَ کننت که منی جسم و جانا بدِرّنت و اێر ببرنت، وهدے دژمن و بدواه منی سرا اُرُشَ کننت، آ وت ٹگلَ ورنت و کپنت.
چیا که چه اَدب و تالیما بێزار ائے و منی هبرا پُشتا دئورَ دئیئے.
