126 او هُداوند! وهد آتکگ که تئو کارے بکنئے، چێا که تئیی شَریَتا پرۆشنت.
اِبراهێما آ جاگهئے نام کرت ”هُداوند چار و گُزارَ کنت“ و تان مرۆچیگا گوَشگَ بیت که: ”هُداوندئے کۆهئے سرا، چار و گُزار کنگَ بیت.“
تئو جاهَ جنئے و ترا سَهیونئے سرا بزّگَ بیت، چێا که سَهیونئے سرا رهم کنگئے وهد آتکگ، آ گیشِّتگێن وهد رَستگ.
چێا که تئیی هزمتکاران اے شهرئے سِنگ دۆست اَنت و سَهیونئے هاکئے سرا هم بزّگِشَ بیت.
او هُداوند! پاد آ و مئیل که انسان بالادست ببیت، بِلّ که تئیی درگاها کئومانی شئور و هُکم بُرّگ ببیت.
نون زلورت نه‌اِنت آ وتی پت و ماتا شرپ بدنت.‘ شما په وتی دۆد و رهبندانی دارگا هُدائے هبرا پرۆشێت.
گڑا چه باورئے راها ما شَریَتا پرۆشێن و هرابَ کنێن؟ هچبر! ما شَریَتا مُهرترَ کنێن.
پرچا که اگن شَریَتئے رَندگیر و مَنّۆک میراس‌دار بوتێننت، باور بےاَرزش و واده بێمانا اَت،
