122 وتی هِزمتکارئے سلامتی و وشهالیئے زمانتا بدئے، مئیل که گُروناک منی سرا زُلم بکننت.
من وت آییئے سلامتیئے زِمّها زوران. آییا چه منی دستا بلۆٹ. اگن من تئیی چُکّ پدا نئیاورت و په تئو سر نکرت، تان زندگ آن تئیی گنهکار آن.
تئو گُروناکێن مردمان هکّلَ دئیئے، هما نالت بوتگێنان که تئیی هُکمانی راها یلهَ کننت.
پُرکِبرانی پاد منی سرا اێر مبات، بدکارانی دست منا سرگردان مکنات.
