108 او هُداوند! من په واهگے ترا ستا کنان، منی اے کُربانیگا کبول کن و منا وتی هُکمان سۆج دئے.
ترا ستا بات، او هُداوند! وتی هُکمان منا سۆج دئے.
تئیی هبرئے بئیان کنگ رُژنَ بَکشیت و ناسرپدان سرپدیَ دنت.
او هُداوند! منی پریات ترا سر بات، وتی لَبزئے هسابا منا اَگل و هۆش بدئے.
من ترا وتی راهانی هال دات و تئو منا پَسّئو دات. نون منا وتی هُکمان سۆج دئے.
نون دژمنانی انگرّا سرپرازَ بان و گۆن شادمانیانی کوکّارا آییئے تمبوئے تها کُربانیگَ کنان، هُداوندا په سئوت و سازَ نازێنان.
