زَبور 119:102 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁰² چه تئیی هُکمان وتی دێمُن نترّێنتگ که تئو وت منا تالیم داتگ.

زَبور 119:102 교차 참조

زَبور 18:21

چیا که من هُداوندئے راه یله نداتگ و چه هُدایا دێم په بدیا نشُتگان.

په تِسالونیکیان پولُسئے ائولی کاگد 2:13

ما مُدام هُدائے شُگرا گرێن که وهدے هُدائے هبر شمارا سر بوت، هما هبر که شما چه ما اِشکت، شما مَنّت که انسانی هبرے نه‌اِنت، هُدایی هبرے و اَنچُش اِنت هم. اے هُدائے هبر اِنت که شمئے، بزان باوَرمندانی دلان اَسَر کنگا اِنت.

یوهَنّائے ائولی کاگد 2:19

آ چه ما در آتکنت، بله چۆناها چه ما نه‌اتنت، اگن چه ما بوتێننت، گۆن ما منتنت. بله آیانی رئوگا شَرّ پێش داشت چه آیان یکّے هم چه ما نه‌اَت.

یوهَنّائے ائولی کاگد 2:27

بله شما چه آییئے نێمگا ”رۆگن پِر مُشگ“ بوتگێت و اے ”پِر مُشگ“ شمئے دلا مانیت. شمارا زلورت نێست کَسے شمارا درس و سَبکّ بدنت، چێا که چه هُدائے نێمگا، ”رۆگن پِر مُشگ“ وت شمارا سجّهێن چیزّان سَبکَّ دنت. اے ”رۆگن پِر مُشگ“ راست اِنت و درۆگێنے نه‌اِنت. هما پئیما هُدائے اَرواه و جَبینا بمانێت که شمارا تالیمی داتگ.