100 چه کماشان زانتکارتر بوتگان که تئیی رهبندانی رَندگیریا کنان.
هُداوندئے تُرس داناییئے بِندات اِنت. هما که آییئے رهبندانی رَندگیریا کننت، آیان شرّێن زانتکاریَ رسیت. تان اَبد ستا هماییئیگ اِنت.
منا اَگل و هۆش بدئے که من تئیی شَریَتئے پابند ببان و په دل و سِتک اِشیئے رَندگیریا بکنان.
پمێشکا، هرکَس که منی اے هبرانَ اِشکنت و آیانی سرا کارَ کنت، هما زانتکار و هۆشمندێن مردمئے پئیما اِنت که وتی لۆگی تَلارئے سرا بست.
شمئے نیاما دانا و اَگلمند کئے اِنت؟ بِلّێت اِشیا چه وتی شَرکِردیا پێش بداریت، گۆن هما بێکِبری و مهربانیا که چه هِکمتا کئیت.
