24 اِش اِنت هما رۆچ که هُداوندا آورتگ، بیا په اے رۆچا گَل و شادهیَ کنێن.
تئیی بارگاهئے یک رۆچے گهتر اِنت چه دگه جاگهێئے هزاران رۆچا، چه بدکارانی تمبوانی تها آرامێن زندێئے گوازێنگا منا وتی هُدائے درگاهئے دپا اۆشتگ دۆسترَ بیت،
هپتگئے ائولی رۆچا، په نانئے چُنڈ چُنڈ کنگا هۆریگا نِشتگ‌اَتێن و پولُسا گۆن باوَرمندان تْران کرت. دومی سباها آ رئوگی اَت، پمێشکا تان شپنێما هبری کرت.
هُداوندئے رۆچا هُدائے روه منی دلا پُترت و من اِشکت که پُشتا بُرزێن تئوارے بوت، گوَشئیگا کَرنائے تئوارے اَت.
