7 پدا آرام بئے، او منی اَرواه، که هُداوند په تئو مهربان بوتگ.
وتی هزمتکارئے سرا مهربان بئے تانکه زندگ بمانان و تئیی هبرئے پرمانبرداریا بکنان.
هُداوندا نازێنان، که مُدام منی سرا مهربان بوتگ.
گڑا من وتی هِژما سئوگند وارت که ’اے هچبر منی آسودگیا سرَ نبنت.‘“
