10 منا باوَر اَت، هما وهدا هم که گوَشتُن: ”سَکّ بزّگ آن.“
وهدے ما گۆن شما هُداوندێن ایسّا مَسیهئے زۆر و کدرت و آییئے پِر ترّگئے بارئوا هبر کرت، په چالاکی جۆڑ کرتگێن کِسّهانی رَندگیریا نه‌اتێن، ما گۆن وتی جندئے چمّان آییئے شان و شئوکت دیستگ‌اَت،
چێا که پێشگۆیی چه انسانئے اِراده و واهگا ڈنّ اِنت، پاکێن روه مردمانی دلا نِشتگ تان چه هُدائے نێمگا هبر بکننت.
