18 اے ما اێن که هُداوندا ستا دئیێن، انّون تان اَبد. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.
هُداوندئے ناما ستا و سنا بات، چه انّونا تان اَبد.
ترا هر رۆچَ نازێنان و تئیی ناما ستا کنان، اَبد تان اَبد.
منی دپ هُداوندا نازێنیت، سجّهێن سَهدار آییئے پاکێن ناما ستا بدئیاتنت، اَبد تان اَبد.
گوَشتی: ”هدائے ناما اَبد تان اَبد ستا و سنا بات، چێا که هکمت و زۆر هماییئیگ اَنت.
آسمانا، زمینئے سرا، زمینئے چێرا و دریائے تۆکا، هرچے که آیانی تها هست، من اِشکت سجّهێن اَڈّ کرتگێن چیزّ گوَشگا اَتنت: ”ستا، اِزّت، شئوکت و زۆر، تَهتئے سرا نِشتگێنئے و گوَرانڈئے بات، اَبد تان اَبد.“
