16 بُرزێن اَرش هُداوندئیگ اِنت و زمینی بنی‌آدمارا داتگ.
هُداوند! آسمانا دِرّ و جهلاد بیا کۆهان دست جن که چه اِشان دوتّ در بیئیت.
او بُرزێن اَرش! آییا ستا کن. او آسمانئے سربرئے آپان! آییا ستا کنێت.
وتی دستئے سجّهێن کارانی سرا هاکم کرت و هر چیزّ آییئے پادانی چێرا اِشت.
آسمان تئیگ اِنت و زمین هم، جهان و اِشیئے تها هرچے که هست، تئو اَڈّ کرتگ‌اَنت.
شمال و جنوب تئو اَڈّ کرتگ‌اَنت، تابۆر و هِرمۆنئے کۆه تئیی ناما نازێننت.
منی پتئے لۆگا بازێن بانے هست. اگن نه، من شمارا گوَشتگ‌اَت که رئوان تانکه په شما جاگهے تئیار بکنان.
