10 او هارونئے لۆگ! هُداوندئے سرا تئوکل کن، هما شمئے کُمکّ و اِسپَر اِنت.
چه اے چیزّان و رند، هُداوندئے هبر الهام و شُبێنێئے تها په اِبراما آتک: ”او اِبرام! متُرس، من تئیی اِسپر آن. تئیی اِنام سکّ مزن اِنت.“
هارونئے لۆگ بگوَشات: ”آییئے مِهر اَبدمان اِنت.“
وتی برات هارون و آییئے مَردێن‌چُکّان، بزان ناداب و اَبیهو و اِلیازَر و ایتامارا چه اِسراییلیانی نیاما وتی کرّا بیار که دینی پێشوا ببنت و منی هِزمتا بکننت.
