2 چیا که هئو، بدکار کمانا کَشّنت و تیرِش زِها داتگ، که مان تهارۆکیا نێکدلان بجننت.
بدکار گۆن کِبر نِزۆرێنان شکارَ کنت، بِلّ که وتی پندلانی داما گرپتار ببیت.
او هُداوند! په نێکدلان نێکی کن په همایان که دلِش راست و تچک اَنت.
اَرواه که منی باتِنا بێوارَ بیت، تئو ائے که منی راهئے رهشۆن ائے. هما راها که منَ رئوان په من دامے چێرِش گێتکگ.
چیا که تئو آیانَ تاچێنئے، وهدے که وتی کمانا دێم په آیانَ ترّێنئے.
او پهرێزکاران! هُداوندئے بارگاها شادهی کنێت و شادان ببێت. او سجّهێن نێکدلان! شادهیئے گوانکا بُرز کنێت.
بدکار وتی زَهما چه نیاما درَ کننت و کمانا کَشّنت، تان نزۆر و هاجتمندان چێر بترّێننت و نێکدلان تێگانی دپا بدئینت.
پهرێزکار هُداوندئے درگاها شادهی کنات و آییئے درگاها پناه بزورات. سجّهێن نێکدِل پَهر بکناتنت.
منی اِسپر هُدا اِنت که نێکدلانَ رَکّێنیت.
اگن انسان پشۆمان مبیت، وتی زَهما تێزَ کنت و وتی کمانا کشّیت و تئیارَ کنت.
دادرسی پدا په اِنساپَ بیت، سجّهێن نێکدل اِنساپئے رَندگیریا کننت.
نور په پهرێزکاران کِشگَ بیت و شادهی په نێکدلان.
اے پَندَل جۆڑێنت که ایسّایا په یکّ رِپک و هنرے بگراێننت و بکۆشارێننت.
