3 کئومانی نیاما تئیی شُگرا گِران، او هُداوند! درکئومانی نیاما ترا نازێنان،
او سجّهێن کئومان! هُداوندا بنازێنێت. او سجّهێن راجان! آییا ستا کنێت،
تئیی ناما په وتی براتان جارَ جنان و مُچّیئے نیاما ترا نازێنان.
زمینئے چارێن کُنڈ آییا یاتَ کننت و دێم په هُداوندا پِرَ ترّنت، سجّهێن کئومانی هاندان و کُٹُم آییئے بارگاها سرا جَهلَ کننت.
سجّهێن کئومانی نیاما بگوَشێت: ”هُداوند بادشاه اِنت.“ جهان په مُهکمی جۆڑ کنگ بوتگ و نسُریت، آ، کئومانی دادرسیا په انساپَ کنت.
