42 نێکدِلِشَ گِندنت و شادمانیَ کننت و هر بدکار وتی دپا بندَ کنت.
بدکارَ گندیت و هِژمناکَ بیت، چه زهرا دنتانَ درُشیت و آپَ بیت، بدکارئے واهگ نامُرادَ بنت.
پهرێزکارَ گندیت و تُرسیت، بدکارئے سرا کندیت و گوَشیت:
بله بادشاه هُدائے درگاها شادهیَ کنت و هرکَس که گۆن هُدایا سئوگندَ وارت پَهرَ کنت، چیا که درۆگبندانی دپ چُپّ و بندگَ بیت.
بله بنی اِسراییلئے سرا کُچِکّے هم نئوَکّیت، نه مردمێئے سرا و نه دَلوَتێئے سَرا.‘ گڑا شما زانێت که هُداوند اِسراییل و مِسرئے نیاما پرک و پێرَ کنت.
نونَ زانێن، شَریَت هر چے که گوَشیت په هما مردمان اِنت که شَریَتئے ساهگا اَنت، تان سجّهێن دپ بند ببنت و سَرجمێن دنیا هُدائے بارگاها مئیاریگ ببیت.
