29 توپّانی اێرمۆش کرت و دریائے چئول نِشتنت.
دریایانی گُرَّگِت آرام کرتنت، مئوجانی تئوار و کئومانی آشۆپ.
زمینئے چار کُنڈا نندۆک چه تئیی نشانیان هئیران اَنت، تئو شَگرب و مَگربا پرمائے که شادمانیئے کوکّارا بکننت.
تئو مستێن دریایانی سرا هُکمرانیَ کنئے و وهدے چئولِش چستَ بنت، تئو اێرِشَ کارئے.
گۆن آیان گوَشتی: ”او کَمباوران! شمارا چێا تُرسیت؟“ رَندا پاد آتک، گوات و گوَرمی هَکّل داتنت و توپّان پَهک اێرمۆش بوت.
