33 چێا که موسّااِش دلسیاه کرت و چه آییئے دپا سُبکّێن هبرے در آتک.
وهدے راهیلا دیست که من په آکوبا هچّ چُکّ نئیاورتگ، وتی گهارئے سرا هَسَدّیگ بوت. گڑا گۆن آکوبا گوَشتی: ”منا چُکّ و ائولاد بدئے، اگن نه منَ مِران.“
که هُدائے هبرانی هلاپا سرکشی‌اِش کرتگ‌اَت و بُرزێن اَرشئے هُدائے سر و سۆجِش کَلاگ بستگ‌اَتنت.
هُداوند! په منی دپا نِگهپانے بدار و منی لُنٹانی دروازگئے دپا پاسپانی بکن.
گوَشتُن که ”پهرێزَ کنان تان گۆن وتی زبانا گناه مکنان. تان وهدے بدکارے منی کِرّا اِنت وتی دپا لگامَ کنان.“
گیابانا چینچک رندا چه هُدایا سرکشی‌اِش کرت، اۆدا آاِش گَمیگ کرت.
ما سجّهێن باز رَدَ جنێن و ٹَگلَ ورێن. اگن کَسے چه وتی هبران ٹَگل مئوارت، تمان و کاملێن انسانے و وتی سَرجمێن جسم و جانئے مَهارا داشتَ کنت.
