24 آ دلکَشّێن مُلکئے اَرزش و کَدرِش نزانت، آییئے کئولئے سرا باوَرِش نێست‌اَت.
نون آکوبا لهتێن نگن و ڈالئے نارُشت ایسّوارا دات. آییا وارت و رندا پاد آتک و شت. اے پئیما ایسّوا وتی پێدائِشی هَکّ بےاِزّت کرت.
بله پَرواهِش نکرت و هرکَس وتی کارئے نێمگا شت، یکّے ڈگارانی نێمگا و یکّے دێم په وتی سئوداگریا.
شما اے سجّهێن چیزّان سرپد بوتگێت و زانێت، بله لۆٹان شمارا تَهتال پرّێنان که هُداوندا یکّ برے وتی کئوم چه مِسرا رَکّێنت، بله آ که بێباور اَتنت رندترا گار و بێگواهی کرتنت.
