21 وتی رَکّێنۆکێن هُدااِش شمُشت، هما که مِسرا مزنێن کاری کرتگ‌اَت.
بله زوتّ بێهئیال بوتنت که آییا چے کرتگ‌اَت و په آییئے شئور و سَلاها ودارِش نکرت.
او مِسر! تئیی نیاما وتی نشانی و مۆجزهی رئوان داتنت، پِرئون و آییئے سجّهێن هزمتکارانی هلاپا.
منی روه گَلا بال اِنت، که هُدا منی رَکّێنۆک اِنت.
مئے رکّێنۆکێن هُدایا، وتی هُکمئے برکتا، اے پئیگامئے جار جنگئے زمّه‌واری منا داتگ و اے پئیما وتی هبری په وهد زاهر کرتگ.
چه آیانی مالان هچّ چیزّ مدُزّنت و شَرّێن اَمانَتدار ببنت تانکه هما تالیم که مئے رکّێنۆکێن هُدائے بارئوا اِنت، آ تالیما په مردمان دِلکَشّ بکننت.
