3 آییئے پاکێن نامئے سرا پَهر بکنێت، هُداوندئے شۆهاز کنۆکانی دل شادمان بات.
منی پگر و هئیال آییا پسُند باتنت که من آییئے بارگاها شادمانیَ کنان.
منی اَرواه هُداوندئے سرا پهرَ کنت، بێکِبرێن مردم بِشکننت و شادهی بکننت.
آ که تئیی ناما زاننت تئیی سرا تئوکلَ کننت چیا که تئو، او هُداوند، وتی هُدۆناکێن لۆٹۆک یله نکرتگ‌اَنت.
من هچبر پَهر مبنداتان، اَبێد چه مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے سَلیبئے سرا، که همے سَلیبئے سئوَبا دنیا په من مُرتگ و من په دنیایا.
