25 دریا اِنت که پْراه و شائگان اِنت و چه سَهدارا سررێچ، کَسان و مزنێنا.
هُدایا آ، برکت دات و گوَشتنت: ”چُکّ و بَر کنێت، باز ببێت و زمینا پُرّ کنێت و زمینئے سرا هاکمی بکنێت. دریائے ماهیگ، آسمانئے مُرگ و زمینئے سجّهێن سُرِندَهانی سرا هاکمی بکنێت.“
مار چه هُداوندێن هُدائے جۆڑ کرتگێن آ دگه وَکشیێن هئیوانان ٹَگتر و چالاکتِر اَت. آییا گۆن جنێنا گوَشت: ”اے راست اِنت که هُدایا گوَشتگ باگئے هچّ درچکئے بَرا مئورێت؟“
آسمان و زمین آییا بنازێننت، دریا و آییئے تهئے سجّهێن سَهدار.
بله پولُسا وتی دست چَنڈت، مار آسا کپت و پولُسا هچّ نبوت.
