2 هُداوندا بنازێن، او منی اَرواه! آییئے هچّ نێکیا مشمۆش،
آییئے کرتگێن باکَمالێن کاران یات کنێت، آییئے مۆجزه و داتگێن هُکمان،
وتی رَکّێنۆکێن هُدااِش شمُشت، هما که مِسرا مزنێن کاری کرتگ‌اَت.
آ وهدا که مئے پت و پیرک مِسرا اَتنت، تئیی هئیران کنۆکێن کارانی نێمگا دلگۆشِش نکرت و تئیی سجّهێن مهربانی‌اِش شَمُشتنت، دریائے کِرّا سرکشی‌اِش کرت، سُهرزِرئے کِرّا.
اے سجّهێن شَرّی که هُداوندا گۆن من کرتگ‌اَنت، اِشانی بدلا چۆن بدئیان؟
