14 چێا که مئے سَرِشتا سرپد اِنت، آ زانت که ما هاک اێن.
هُداوندێن هُدایا چه زمینئے هاکا مردمے جۆڑ کرت، آییئے پۆنزا زِندئے ساهی دَمِت و اے مردم سَهدارے بوت.
گۆن هێدێن پێشانیگے وتی نگنا ورئے تان هما وهدا که هاکا پِرَ ترّئے، چێا که چه همِشیا زورگ بوتگئے. تئو هاکے ائے و پدا هاکا پِرَ ترّئے.“
هئیالا بکپ که منی اُمرئے رۆچ چۆن کمّ اَنت، تئو بنی آدم ناکارێن چیزّے جۆڑ کرتگ.
