7 پرێبکارا منی لۆگا جاگهَ نبیت و درۆگبند منی هزمتا کرتَ نکنت.
بله من چه تئیی مِهرا تئیی لۆگا کایان و چه تئیی تُرسا تئیی پرستشگاها کۆنڈانَ کپان.
او پرێبکار! تئیی زبان، تباهی و بربادیئے پندلانَ سازیت، اَلماسێن تێگێئے پئیما.
تان اے هاسێن کاسِدیئے زِمّهواریا وتی کۆپگان بزوریت، هما هِزمت که یَهودایا یله دات و همۆدا شت که آییئے بێهی جاگه اَت.“
