4 هرکَس وتی نَپ و سوتّانی بدلا، دگرانی نَپ و سوتّانی هئیالا بداریت.
هرکَس، چه اے کسانُکێنان که منی سرا باوَرمند اَنت یکّێا دێم په گناها ببارت، په آییا گِهتر اِنت که جِنتری تاے آییئے گردنا ببندنت و دریائے جُهلانکیان چَگل بدئینت.
اگن کَسے شادهیَ کنت گۆن آییا شادهی بکنێت و اگن کَسے گرێت گۆن آییا بگرێوێت.
ما که زۆرمند اێن، باید اِنت نِزۆرێن باورمندانی کَمزۆریان وتی بَڈّا بزورێن و بَسّ وتی جندئے وشّیانی رندا مبێن.
اے دگه سجّهێنان ایسّا مَسیهئے کار اِشتگ و وتی جندئے نَپ و سوتّانی رندا کَپتگ‌اَنت.
اگن شاهانگێن شَریَتا، هما دابا برجاه بدارێت که پاکێن کتاب هُکمَ کنت: ”گۆن وتی همساهگا وتی جندئے ڈئولا مِهر بکن“ گڑا شما شَرّ کرتگ.
