27 اے راست اِنت که نادراه اَت، مَرکیگ اَت، بله هُدایا آییئے سرا رهم کرت. تهنا آییئے سرا نه، منی سرا هم رهمی کرت که منا گَمئے چَکّا گَمے مرسیت.
پهرێزکارا بازێن سکّی و سۆریَ رسیت، بله هُداوند آییا چه سجّهێن سکّیانَ رَکّێنیت.
همے رۆچان ناجۆڑ بوت و مُرت. آییئے جۆنِش شُشت و لۆگئے بُرزادی بانا اێر کرت.
چێا که آ، په شما سجّهێنانی دیدارا هدۆناک اِنت. پرێشان اِنت که شما آییئے نادراهیئے هالا سهیگ بوتگێت.
پمێشکا من آییئے واترّ دێم دئیگا سکّ هدۆناک آن که وهدے شما پدا گندێتی، گَل ببێت و منی پرێشانی کمتر ببیت.
چێا که آ په مَسیهئے کارا مِرَگی بوتگ. وتی ساهئے پَرواهی نداشت تانکه شمئے هما هِزمتانی کَمّیا پوره بکنت که شما په من کرت نکرتگ‌اَنت.
