20 من گۆن مزنێن دلجمیے اُمێتَ کنان که هچّ پئیما پَشَل و شَرمندگ کنگ مبان و نون هم مُدامیگێن ڈئولا دِلێر ببان و منی جسم و جانئے تها مَسیها شان و شئوکت برسیت، تُرے زندگ بمانان یا بمِران.
وتی جِسم و جانئے بَند و بۆگان گناهئے دستا مدئیێت که سِلّیئے سامان ببنت. شما چه مَرکا دێم په زِندا آرگ بوتگێت، نون وتا هُدائے سپرده بکنێت و وتی جِسم و جانئے بَند و بۆگان هم هُدائے دستا بدئیێت که پاکی و پَلگاریئے سامان ببنت.
وتی سَرِشتا نِزۆر اێت، پمێشکا من اے هبران گۆن اِنسانی مِسالێا کنان. هما پئیما که شما پێسرا وتی جِسم و جانئے بَند و بۆگ په ناپاکی و گێش و گێشتر بئیۆکێن رَدکاریانی گُلامیا پێشَ کرت، نون آیان په پاکیئے گُلامیا پێش بکنێت که آسر و آکبتی پَلگاری اِنت.
بله هما هِزمت و کُربانیگ که شمئے باوَرئے بَر و سَمر اَنت، اگن آیانی سرا منی هۆن هم رێچَگی کُربانیگێئے پئیما رێچَگ ببیت، من گَلَ بان و گۆن شما سجّهێنان شادکامیَ کنان.