15 اَنچُش که مهلوکا ایسّا دیست، باز هئیران بوتنت و تچان تچانا آییئے نێمگا آتکنت و وشّاتکِش کرت.
وهدے هارون و سجّهێن اِسراییلیان موسّا دیست، چه آییئے دێمئے درَپشناکیا آییئے نزّیکّا رئوَگِش تُرسِت.
پِتْرُس، آکوب و یوهَنّایی وتی همراه کرتنت. اَناگت، یکّ مزنێن اندۆه و بێتاهیریے آییئے جسم و جانا نِشت.
کَبرا که پُترتنت، دیستِش که راستێن نێمگا یکّ اِسپێت‌پۆشێن وَرناے نِشتگ. چه آییئے گِندگا، سکّ هئیران و هَبَکَّه منتنت.
وَرنایا گوَشت: ”متُرسێت، شما ایسّا ناسِریئے شۆهازا اێت که سَلیب کَشّگ بوتگ. آ زندگ بوتگ، جاهی جتگ و اِدا نه‌اِنت. بچارێت، اے هما جاگه اِنت که اِدا آییئے جۆن اێر اَت.
آییا جُست کرت: ”شما گۆن اِشان چے بارئوا دَپجاک کنگا اێت؟“
وهدے ایسّایا دیست مهلوک چه هر نێمگا تچان آییئے کِرّا پێداک اِنت، جِنّی هَکَّل دات و گوَشتی: ”او کَرّ و لِلّێن جِنّ! اے بچکّا یله دئے و پدا هچبر اِشیئے جسم و جانا مپُتر.“
