9 آ مردم چار هزارئے کِساسا اَتنت. رَندا آییا مردم رُکست کرتنت و
رَندا ایسّایا مردم اِشتنت و لۆگا شت، اۆدا مرید آییئے گوَرا آتکنت و گوَشتِش: ”مارا ڈگارئے بَرّی کاه و زَهریچکئے مِسالئے مانایا سرپد کن.“
رندا گۆن وتی مریدان بۆجیگا نِشت و دَلْمانوتَهئے سرڈگارا شت.
سجّهێنان سێرا وارت و رندا چه سر آتکگێن چُنڈان، مریدان هپت سَپْت پُرّ کرت.
پدا ایسّایا وتی دوازدهێن کاسِد یکّ کِرّے برتنت و گوَشتی: ”نون ما اورشَلیما رئوگا اێن، هر چیزّے که نبیان انسانئے چُکّئے بارئوا نبشتگ، آ سجّهێن اۆدا سَرجمَ بنت.
