9 ایسّایا چه آییا جُست کرت: ”تئیی نام کئے اِنت؟“ آییا پَسّئو دات: ”منی نام ’لشکر‘ اِنت، چێا که ما باز اێن.“
گڑا رئوت و چه وت دگه هپت سِلترێن جِنّ گۆن وتَ کاریت. آ سجّهێن، هۆریگا اۆدا رئونت و اُرد و بُنگَ کننت. اے ڈئولا، آ مردمئے آسر و آکبت چه پێسریگێنا اَنگت بدترَ بیت. اے بدکارێن نَسلئے هال هم همے پئیما بیت.“
زانا، تئو نزانئے اگن چه وتی پتا بلۆٹان، آ په منی کُمکّا همے انّون دوازده لشکرا گێشتر پرێشتگ راهَ دنت.
پدا آییا گۆن ایسّایا باز رندا مِنَّت و زاری کرت که ”مارا چه اے سرڈگارا در مکن.“
ایسّائے گوَرا که آتکنت دیستِش، هما مرد که پێسرا جِنّان گنۆک کرتگ‌اَت، همِدا نِشتگ، پُچّ و پۆشاکی گوَرا و په هۆش و سار اِنت. نون تُرسِش دلا نِشت.
چێا که ایسّایا گوَشتگ‌اَت: ”او پلیتێن روه! اے مردا یله دئے.“
ایسّایا چه آییا جُست کرت: ”تئیی نام کئے اِنت؟“ آییا پَسّئو دات: ”منی نام لشکر اِنت،“ چێا که بازێن جِنّے آییئے جسم و جانا پُترتگ‌اَت.
