39 لۆگا پُترت و گوَشتی: ”چیا شۆرَ کنێت و گرێوێت؟ چُکّ نمُرتگ، بَسّ واب اِنت.“
بازێنے که زمینئے هاکانی تها واب اِنت، جاهَ جنت، لهتێن په اَبدمانێن زِندا و لهتێن په پَشَلی و اَبدمانێن کَمشرپیا.
ایسّایا گوَشت: ”ڈنّا برئوێت، جنکّ نمُرتگ، بَسّ واب اِنت.“ بله مردم آییئے هبرانی سرا کَلاگ گِرگا اَتنت.
وهدے کَنیسَهئے مسترئے لۆگا آتکنت، دیستِش که بلاهێن شۆر و ولوَلهے، مردم گرێوگ و مۆتک آرگا اَنت.
مردمان گۆن اے هبرانی اِشکنگا ریشکندے جت، بله ایسّایا چه هما بانا که جنکّ اۆدا اَت، سجّهێن مردم در کرتنت و گۆن جنکّئے پت و مات و وتی سئیێن مریدان همۆدا شت.
پولُس اێر آتک، آییئے نێمگا جَهل بوت، گُلاێشی کرت و گوَشتی: ”متُرسێت، ساهی مان اِنت.“
آ په ما مُرت که ما، تُرے زندگ ببێن یا مرکا واب، گۆن آییا زندگ بمانێن.
