29 وهدے کِشارئے بَرَ رَسیت، دِهکان داسا سۆهانَ کنت، چێا که رۆن و مۆشئے وهد آتکگ.“
تان رُنگئے وهدا بِلّی هۆریگا رُدنت، رُنَگئے وهدا گۆن رۆنکارانَ گوَشان: ”پێسرا زَهریچکان یکراه و په سۆچگا گْرامبَند بکنێت، رَندا گندمان منی اَمبارا بِلّێت.“‘“
بے کَسێئے کُمکّا ڈگار، کِشتگێن تُهما په بَر و بَروَردَ رسێنیت. اے ڈئولا: پێسرا تاک، پدا هۆشگ و رَندا هۆشگئے تها دانگ.
دگه پرێشتگے چه کُربانجاها آتک که آسئے سرا اِهتیاری هست‌اَت. آییا گۆن بُرزێن تئوارێا گۆن هماییا گوَشت که تێزێن داسی گۆن اَت: ”وتی تێزێن داسا دێما بیار و زمینئے انگورئے درچکانی هۆشان بُرّ، چێا که نون انگور رَستگ‌اَنت.“
