27 پدا، گۆن آیان گوَشتی: ”هُدایا شَبَّتئے رۆچ په مردمان پێدا کرتگ، مردم په شَبَّتئے رۆچا پێدا نکرتگ‌اَنت.
شش رۆچا کار کن و هپتمی رۆچا آرام کن که تئیی گۆک و هر دَم بکننت و تئیی مۆلِدئے چُکّ و تئیی لۆگا نِشتگێن دَرامَدئے اَرواه تازَه‌دَم ببیت.
پمێشکا، من که انسانئے چُکّ آن، منا شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار هم هست.“
گڑا ایسّایا چه مردمان جُست کرت: ”نون منا بگوَشێت که شَبَّتئے رۆچا نێکی کنگ رئوا اِنت یا بدی؟ انسانئے زِندئے رَکّێنگ رئوا اِنت، یا کُشگ و گار کنگ؟“
نون اگن په موسّائے شَریَتئے نپرۆشگا شما شَبَّتئے رۆچا مردێن‌چُکّان سُنّتَ کنێت، چێا منی سرا زهر گپتگێت که من شَبَّتئے رۆچا یکّ مردمے سَرجما دْراه کرتگ؟
