29 رهگوَزان دژمان دئیان، وتی سر چَنڈێنت و گوَشتِش: ”او مزنێن پرستشگاهئے کرۆجۆک که گوَشتگِت: ’سئے رۆچا پدا آییا اڈَّ کنان‘!
بُهتام جنۆکانی کَلاگی آن، منا که گِندنت، سرا چَنڈێننت.
چیا که هماییا آزارَ رسێننت که تئو جتگ و هماییئے رنجانی هبرا کننت که تئو ٹَپّیگ کرتگ.
چیا که په تئییگی منا سُبکَّ کننت و منی دێم چه شرما پۆشێنگ بوتگ.
گوَشتِش: ”اے مردا گوَشتگ که ’من هُدائے پرستشگاها پرۆشتَ کنان و سئے رۆچا پدا بندانی.‘“
”ما اِشکتگ که اے مردا گوَشتگ: ’من انسانئے اَڈّ کرتگێن اے مزنێن پرستشگاها کرۆجان و پرۆشان و سئے رۆچئے تها یکّے بندان که انسانئے جۆڑێنتگێنَ نبیت.‘“
اے ڈئولا، پاکێن کتابئے هما پێشگۆیی سَرجم بوت که گوَشیت: آ چه رَدکاران زانگ بوت.
نون وتا برَکّێن و چه سَلیبا اێر آ!“
