36 چُش مبیت که هُدابُند اَناگت بیئیت و بگندیت که شما واب اێت.
سالۆنکا آیگا دێر کرت، پمێشکا آ سجّهێن کۆچَنڈان واب کپتنت.
وهدے ایسّا پِر ترّت، دیستی که آ واب اَنت. گڑا گۆن شَمون پِتْرُسا گوَشتی: ”شَمون! واب ائے؟ نبوت یکّ ساهتے هم آگه بمانئے؟
وهدے پِر ترّت، دیستی پدا واب اَنت. آیانی چمّ رُهێزگ و وابێنگ اَتنت و نزانتِش آییا چے پَسّئو بدئینت.
هُژّار بێت، چُش مبیت که شمئے دل په نِشه و ملاران برئوت و زِندئے پِگر و اندۆه شمئے دلا گرانبار بکنت و آ رۆچ اَناگت شمئے گُٹّا لۆپ ببیت.
چه دْوایا که پاد آتک، مریدانی نێمگا پِر ترّت، دیستی که چه بازێن گَم و اَندۆهان، واب کپتگ‌اَنت.
