44 چێا که آ دگران چه وتی گێشێن مالا چیزُّکے دات، بله اے جنۆزاما، گۆن وتی نێزگاری و گریبیا، هرچے که آییا هست‌اَت داتی، بزان وتی سجّهێن بُنمال.“
نون ایسّایا مرید وتی کِرّا لۆٹتنت و گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اے بێوسێن جنۆزاما چه آ سجّهێنان گێشتر زرّ پێتیا مان کرت.
اِشیا په منی کبر کنگئے تئیاریا، وتی هِزمت سَرجم کرت و منی سرا اَتر چَنڈت.
کَسترێنا یکّ رۆچے گۆن پتا گوَشت: ’او منی پت! چه تئیی مال و مِلکتا، هرچے که منی بهر و وَنڈا کپیت منا انّون بدئے.‘ گڑا پتا وتی سجّهێن مال و مَڈّی دوێن چُکّانی سرا بهر کرت.
بله تئیی اے چُکّا تئیی مال گۆن کَهبگێن جنێنان گار و گارت کرتگ و تئو په آییئے پِر تَرّگا پابُندی گوَسک کُشتگ.‘
همۆدا یکّ جنێنے هم هست‌اَت که دوازده سال اَت آییئے هۆن بند نبوتگ‌اَت. هچکَسا هم آ دْراه کرت نکرتگ‌اَت.
اگن کَسێا دنیایی مال و مِلکتے ببیت و براتێا مهتاج بگندیت بله په آییا بَزّگی مبیت، گڑا هُدائے مِهر چِه پئیما چُشێن مردمێئے دلا جاگهَ کنت؟
